من خودم قبلا سر سری اونو خوندم و الان بعد از چند سال دوباره ا به ای شما می خوام مرور کنم شایدم بهتره بگم که بخونم.

این یه دید دیگه ای می ده.البته این مطلب رو در چند ست آتی دنبال می کنیم. امیدوارم رو خودم و شما تاثیر گذار باشه.

و اما اصل مطلب به روایت دوست عزیزمون:

بسم ربّ المهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف)

پيشخوان :

مجموعه حاضر، حاصل چندين سال تلمذ، تدبر، توسل و تضرع در زمينه معرفت و ولايت امام عصر، حضرت بقيه الله الاعظم(عج) است كه با توجه به بضاعت ناچيز نگارنده، بسيار فراتر از لياقت و ظرفيت وي و تنها با توفيق الهي و فضل و عنايت مهدوي، آماده شده است. اميد است در صورت مطالعه، آن را دربردارنده قدمهايي واقعي و عملي به جلو و نه تكرار مكررات در اين زمينه بدون تاثير و تحولي چندان، ارزيابي نماييد. روشن است لازمه اين امر، بررسي نكاتي است كه _در سطح كلان جامعه_  كمتر دانسته شده و يا درصورت دانستن، كمتر بدان پرداخته شده است.

 اين مجموعه با چنين نگاهي تدوين شده است اما از آنجا كه احياي اين مطالب در جامعه، مورد نظر بوده است و نه صرفا خواندن و دانستن آن، با عنايت به بحث «خواص و عوام» رهبر انقلاب و اينكه عامه مردم، نوعا تاثير پذير و دنباله رو خواص جامعه هستند، به جاي چاپ آن به صورت يک کتاب يا حداقل پيش از آن، براي شما به عنوان يكي از خواص فرهنگي اين زمان، ارسال شده است تا از اين طريق، نتيجه آن در راه امام زمان(عج) (به ويژه در جامعه اي كه ضريب کتاب خواني آن نيز چندان بالا نيست)، در حد اکثر ممکن حاصل گردد. اميد آن دارم که کاستي هاي آن را به چشم خطا پوش خود ببخشاييد و درستي هاي آن را بر زمين باقي نگذاريد.

مقدمه :

اهميت و جايگاه مساله ولايت در دين ما براي شما پوشيده نيست. اينکه ولايت، ملاک قبولي همه اعمال انسان و مهمترين ستون از ستونهاي پنجگانه اي است که اسلام بر آن بنا شده است ( بُني الاسلام علي خمس ....)و کسي اگر هزار سال عمر کند،  در بين رکن و مقام سکني گزيند، همه روزها را روزه و شبها را زنده بدارد و در آخر نيز مظلومانه کشته شود، بدون ولايت جايش در آتش است و فرمايشات بسيارِ ديگر، گوياي اين مطلب اند كه بايد سراپا مراقب بود تا مبادا در اين زمينه، كوتاهي يا غفلتي صورت بگيرد. به خصوص، آن كه ولايت، برخلاف ساير فرايض دين (حتي نماز با همه اهميت آن)، قضا ندارد و اگر فرصتي از دست رفت،...واي كه دستهايي بسته، پهلويي شكسته، جگري سوخته و سرهايي بر نيزه نشسته  در پي خواهد داشت.

  آري، از نماز واجب، واجب تر و از همه آموزش هاي ديني، مهم تر همين است تا ناگاه، مشغول به علم و عبادت و حتي هيات و زيارتمان، از تشخيص و عمل به تكليف ولايي خويش در زمان لازم، باز نمانيم. حرف اين نوشته، همين هاست و پرداختن به دردها؛ غفلتها و كوتاهي هايي كه يا قبلا آن ها را ديده و يا به اندك تأملي در جامعه خواهيد يافت. مهم، توجه به اهميت و تبعات آن ها و سپس حركت براي اصلاح است.             

1-     غرق شدن در ساحل !

·        جواني خسته از دنياي امروز، به سوي امام زمان(عج) كشيده مي شود؛ به آموختن روي مي آورد، كتابها، همايشها، مقالات و تحقيقات بسيارند اما از چه مي گويند؟  تواريخ ولادت ، غيبت ، نواب اربعه ، مساله طول عمر، علائم ظهور، دكترين مهدويت، جهاني شدن و دهكده جهاني، تشرف يافتگان، استراتژي انتظار و و و . گويي همه چيز درباره امام زمان (عج)، عبارت است از بحث هاي محققانه و موشكافانه در اين گونه مقولات نظري و تئوريك؛ ولي آيا اينها دواي درد كساني چون اين جوان است ؟

 قطعا منظور از اين سخن، تعطيلي انديشه و تحقيق نيست. آن جا كه بهره و حاصلي در كار است همچون مباحث بين مذاهب و فرهنگها و پاسخ به شبهات موجود براي مخاطبان خاص و خلاصه در جاي خود، بسيار خوب و مطلوب؛ اما بروشني مي توان ديد كه هميشه چنين نيست. اگر در نگاه به مخاطب، همه جامعه را در نظر بگيريم و در نگاه به مطالب، اهميت و اولويت بندي را، مورد نياز ترين ها چه خواهد بود؟ آيا همين مطالبي است كه بيشترين حرف ما  درباره آن حضرت (عج) در مناسبت هاي مختلف شده است ؟

·     صرف نظر از افكار و سليقه هاي متفاوت خويش، اگر از نظر مبارك امام زمان(عج) به موضوع بنگريم، خود آن حضرت(عج) خواستار آنند كه در اولويت نخست، چه درباره شان گفته شود؟ يقينا مطالبي تاثير گذار و متحول كننده كه حقيقتا افراد را قدمي به ايشان نزديك نمايد، بر معرفت آنها نسبت به وظيفه اي كه در ياري و ولايت امام عصر خويش دارند بيفزايد و بر اين مبنا، چنان رابطه اي مابين آنها و حضرنش(عج) برقرار نمايد كه در عرصه ها و امتحانات مختلف زندگي، كارايي و اثر واقعي خود رادر نحوه عمل آنها نشان دهد. در يك كلام مردم و جامعه را به سوي آن حضرت (عج) كشانده و از فلاكت و بيچارگي برهاند.   

·     در سوي ديگر، ارتباط معنوي و قلبي با امام زمان^(عج)، فوج فوج رفتن به مسجد مقدس جمكران  و نظاير آن نيز، عمدتا در اين معنا مطرح است كه يا در پي گرفتن حاجت، شفاي مريض و اداي قرض خويش … هستيم و يا در خالصانه ترين وجه،  جوياي ديدار آن حضرت. تلاش براي ديدن، متاسفانه تنها راهي است كه معمولا در پيش پاي توجه و عشق نوپاي يك جوان نسبت به امام زمان^(عج) قرار مي گيرد؛ چيزي كه اگر به ندرت محقق شود چه ثمري براي آن معشوق دارد و اگر نه، چه حاصلي جز سر خوردگي و يأس براي آن عاشق؟ دست نوشته ها و شعر سرودن ها و... عمدتا در اين راستا و به منظور روايتي احساسي از خواسته دل خويش است نه آنکه در پي رساندن پيام و و برآورده شدن خواسته دل آن حضرت(عج) بوده باشد. چنانكه خود ايشان(عج) نيز در برخي تشرفات كه در مسجد مقدس جمكران حاصل شده و در كتابهاي معتبر به چاپ رسيده است، از اين امر گلايه نموده و فرموده اند(نقل به مضمون): « همه براي خودشان به اينجا مي آيند و كمتر كسي به خاطر خودم مي آيد. »

مرحوم شيخ رجبعلي خياط(ره) : « اغلب مردم اظهار مي كنند كه ما امام زمان(عج) را بيشتر از خود دوست داريم و حال آن كه اين طور نيست. زيرا اگر او را بيشتر از خود دوست داشته باشيم بايد براي او كار كنيم نه براي خود. همه دعا كنيد خداوند موانع ظهور آن حضرت را برطرف نمايد و دل ما را با آن وجود مبارك يكي كند.»[i]   

ادامه دارد...